Μια συλλογή αφηγημάτων με άμεση, σχεδόν προφορική γλώσσα, που δεν αφήνει ασυγκίνητο κανέναν. Στο πρώτο μέρος έχουμε 14 αφηγήματα από τρεις επιστήμονες που ζουν στην Ανατολική Θράκη, μέσα από τα οποία ζούμε τον ρατσισμό, την αποξένωση, το φόβο που βιώνεις αν ανήκεις στους Τούρκους της Θράκης. Πώς νιώθεις αν γεννήθηκες και μεγάλωσες στη Θράκη και τώρα σε \"απελαύνουν\" οι καταστάσεις και πρέπει να γυρίσεις πίσω στο σπίτι (;) σου, στην Πόλη. Πώς νιώθεις όταν λένε ότι οι Τούρκοι είναι εχθροί, είναι ικανοί και να σκοτώσουν ακόμη και ξέρεις βαθιά μέσα σου ότι όλα αυτά είναι πλαστές φήμες που κυκλοφορούν επίτηδες για να τυφλώνουν τον κόσμο και να μην τον αφήνουν να δει την πραγματικότητα και τα συμφέροντα που κρύβονται πίσω από τέτοιου είδους σενάρια. Πώς νιώθεις όταν είσαι μουσουλμάνος και θες να βγάλεις δίπλωμα οδήγησης στην Ελλάδα (το συγκεκριμένο αφήγημα πραγματικά με ντρόπιασε που υπάρχει τέτοια γραφειοκρατία και τέτοια εμπόδια στην ελληνική νοοτροπία-κράτος). Σε γενικές γραμμές κανένα κείμενο δεν είναι βαρετό, όλα σε κρατάνε και όλα σου γεννάνε αισθήματα: πίκρα, αδικία, ανημπόρια να βοηθήσεις, τρυφερότητα, συμπόνοια, ανθρώπινα συναισθήματα δηλαδή, αφού και οι Τούρκοι άνθρωποι είναι. Το βιβλίο συμπληρώνουν αναμνήσεις αντίστοιχου ύφους και βεληνεκούς του μεταφραστή των αφηγημάτων, Ρωμιού της Πόλης, που έζησε ακριβώς την ίδια εκδίωξη, αδικία και ρατσισμό αλλά από τους Τούρκους. Σε αυτό το βιβλίο αποτυπώνεται η ανθρώπινη πλευρά της μειονότητας, η καθημερινή, η πραγματική, τα άλλα υπακούουν απλώς σε εντολές άλλων. Αν δεν θέλετε να εντρυφήσετε σε ιστορικά δοκίμια και να μπλέξετε με το ποια πλευρά λέει την αλήθεια και ποιων οι ισχυρισμοί για αλύτρωτα εδάφη είναι πιο αληθοφανείς, διαβάστε αυτά τα αφηγήματα και θα βρείτε την απάντηση.